عفونت ادراری نوزادان

مقدمه

عفونت ادراری نوزادان (UTI) یکی از مشکلات رایج در نوزادان است که می‌تواند تأثیرات جدی بر سلامت کودک داشته باشد. این نوع عفونت در نوزادان ممکن است به دلیل سیستم ایمنی ضعیف، نقص‌های مادرزادی در دستگاه ادراری و یا عوامل محیطی ایجاد شود. علائم عفونت ادراری در نوزادان اغلب غیر اختصاصی هستند و ممکن است با علائم بیماری‌های دیگر اشتباه گرفته شوند. بنابراین تشخیص به موقع و درمان صحیح این عفونت بسیار مهم است تا از بروز عوارض جدی‌تر جلوگیری شود. در این مقاله به بررسی علل، علائم، راه‌های پیشگیری و درمان عفونت ادراری در نوزادان می‌پردازیم.

عفونت ادراری چیست؟

عفونت ادراری زمانی رخ می‌دهد که باکتری‌ها وارد مجاری ادراری شوند و در آنجا تکثیر پیدا کنند. دستگاه ادراری شامل کلیه‌ها، حالب‌ها، مثانه و میزراه (مجرای خروج ادرار) است. اگر باکتری‌ها به هر یک از این قسمت‌ها نفوذ کنند، ممکن است باعث بروز عفونت شوند.

در نوزادان، عفونت ادراری معمولاً در مثانه و مجرای ادراری رخ می‌دهد، اما در موارد شدیدتر، می‌تواند کلیه‌ها را نیز درگیر کند. عفونت کلیه‌ها، که به عنوان پیلونفریت شناخته می‌شود، بسیار جدی است و نیاز به درمان سریع دارد.

علل عفونت ادراری در نوزادان

چندین عامل ممکن است باعث بروز عفونت ادراری در نوزادان شود. در اینجا به مهم‌ترین علل اشاره می‌شود:

1. سیستم ایمنی ضعیف: سیستم ایمنی نوزادان هنوز به طور کامل توسعه نیافته است و این موضوع آن‌ها را در برابر عفونت‌های باکتریایی آسیب‌پذیرتر می‌کند.
2. نقص‌های مادرزادی دستگاه ادراری: برخی نوزادان ممکن است با نقص‌های مادرزادی در ساختار دستگاه ادراری خود متولد شوند که این نقص‌ها می‌تواند جریان طبیعی ادرار را مختل کرده و باکتری‌ها را به سمت مثانه و کلیه‌ها هدایت کند.
3. ریفلاکس وزیکویورترال: در این وضعیت، ادرار از مثانه به سمت حالب‌ها و کلیه‌ها بازمی‌گردد. این بازگشت ادرار می‌تواند باعث بروز عفونت ادراری شود، چرا که ادرار باید به طور معمول تنها در یک جهت حرکت کند.
4. عدم رعایت بهداشت: بهداشت نادرست در نوزادان، به خصوص در زمان تعویض پوشک، می‌تواند باعث ورود باکتری‌ها به مجرای ادراری و بروز عفونت شود. نوزادان دختر به دلیل کوتاه‌تر بودن میزراه نسبت به پسران بیشتر در معرض خطر عفونت ادراری قرار دارند.
5. استفاده از پوشک‌های آلوده: استفاده طولانی از پوشک‌های مرطوب یا آلوده می‌تواند باعث تحریک پوست و ورود باکتری‌ها به مجرای ادراری شود.

علائم عفونت ادراری در نوزادان

عفونت ادراری در نوزادان ممکن است علائم مشخصی نداشته باشد و علائم آن اغلب با دیگر بیماری‌های رایج نوزادان مشابه است. بنابراین تشخیص آن گاهی دشوار است. با این حال، برخی از علائم رایج عفونت ادراری در نوزادان شامل موارد زیر می‌باشد:

1. تب بی‌دلیل: یکی از شایع‌ترین علائم عفونت ادراری در نوزادان، تب ناگهانی و بی‌دلیل است. نوزادان مبتلا به عفونت ادراری ممکن است تب بالای 38 درجه سانتی‌گراد داشته باشند.
2. تحریک‌پذیری و گریه مداوم: نوزادانی که به عفونت ادراری مبتلا هستند، ممکن است بی‌قرار، تحریک‌پذیر و بیش از حد معمول گریه کنند.
3. بی‌اشتهایی و مشکلات تغذیه‌ای: نوزادانی که دچار عفونت ادراری می‌شوند، ممکن است تمایلی به غذا خوردن نداشته باشند و با مشکل در تغذیه مواجه شوند.
4. بوی بد ادرار: بوی بد و غیر معمول ادرار یکی دیگر از علائم احتمالی عفونت ادراری است.
5. تغییر رنگ ادرار: ادرار نوزاد ممکن است به دلیل وجود باکتری یا خون در آن، تغییر رنگ داده و به صورت تیره یا کدر ظاهر شود.
6. استفراغ و اسهال: در برخی موارد، نوزادان مبتلا به عفونت ادراری ممکن است دچار استفراغ یا اسهال شوند.
7. کاهش وزن یا عدم افزایش وزن: نوزادانی که دچار عفونت ادراری هستند، ممکن است به دلیل کاهش اشتها و تغذیه ناکافی، وزن گیری مناسبی نداشته باشند.

تشخیص عفونت ادراری

تشخیص عفونت ادراری در نوزادان اغلب با استفاده از آزمایش ادرار انجام می‌شود. پزشک ممکن است از روش‌های مختلفی برای جمع‌آوری نمونه ادرار استفاده کند، از جمله:

1. جمع‌آوری ادرار از پوشک: در برخی موارد، پزشک ممکن است نمونه ادرار را از پوشک نوزاد جمع‌آوری کند.
2. کاتتریزاسیون: در این روش، یک لوله نازک از طریق مجرای ادراری وارد مثانه می‌شود تا نمونه ادرار جمع‌آوری شود. این روش دقیق‌ترین روش برای تشخیص عفونت ادراری در نوزادان است.
3. سونوگرافی کلیه‌ها و مثانه: در موارد شدیدتر یا در نوزادانی که به طور مکرر دچار عفونت ادراری می‌شوند، پزشک ممکن است برای بررسی نقص‌های ساختاری دستگاه ادراری از سونوگرافی استفاده کند.

 برای دریافت وقت ویزیت می‌توانید با شماره زیر تماس بگیرید.

88213218 21 0098

درمان عفونت ادراری در نوزادان

درمان عفونت ادراری در نوزادان باید به سرعت انجام شود تا از بروز عوارض جدی جلوگیری شود. درمان معمولاً شامل استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها است که بسته به شدت عفونت و سن نوزاد ممکن است به صورت خوراکی یا تزریقی تجویز شوند.

1. آنتی‌بیوتیک‌ها: آنتی‌بیوتیک‌های مناسب برای درمان عفونت ادراری در نوزادان توسط پزشک تجویز می‌شود. دوره درمان ممکن است از 7 تا 14 روز طول بکشد.
2. مراقبت‌های حمایتی: در کنار مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها، والدین باید به علائم نوزاد توجه کنند و در صورت بروز تب بالا یا علائم جدید به پزشک مراجعه کنند.
3. جراحی (در موارد خاص): در نوزادانی که به دلیل نقص‌های ساختاری مانند ریفلاکس وزیکویورترال یا انسدادهای ادراری مکرراً دچار عفونت می‌شوند، ممکن است نیاز به جراحی باشد.

پیشگیری از عفونت ادراری در نوزادان

پیشگیری از عفونت ادراری در نوزادان ممکن است دشوار باشد، اما با رعایت برخی نکات می‌توان خطر ابتلا به این عفونت را کاهش داد:

1. تعویض منظم پوشک: تعویض مداوم پوشک و تمیز نگه داشتن ناحیه تناسلی نوزاد می‌تواند خطر بروز عفونت ادراری را کاهش دهد.
2. رعایت بهداشت صحیح: پس از هر بار تعویض پوشک، ناحیه تناسلی نوزاد باید به درستی تمیز شود. در نوزادان دختر، باید از جلو به عقب تمیز کرد تا از ورود باکتری‌ها به مجرای ادراری جلوگیری شود.
3. تشویق به مصرف مایعات: اگر نوزاد به اندازه کافی مایعات مصرف کند، جریان ادرار به حذف باکتری‌های احتمالی کمک می‌کند.
4. بررسی‌های منظم پزشکی: اگر نوزاد سابقه عفونت ادراری دارد یا دارای نقص‌های ساختاری در دستگاه ادراری است، باید به صورت منظم تحت نظر پزشک باشد.

نتیجه‌گیری

عفونت ادراری در نوزادان یک مشکل رایج است که نیاز به توجه و مراقبت دقیق دارد. با تشخیص زودهنگام و درمان مناسب، می‌توان از بروز عوارض جدی جلوگیری کرد. والدین باید به علائم این عفونت توجه کنند و در صورت مشاهده هرگونه نشانه نگران‌کننده، به پزشک مراجعه کنند. همچنین رعایت بهداشت صحیح و مراقبت‌های پیشگیرانه می‌تواند، ضامن سلامتی کودک شما باشد.