پیرسینگ گوش | سوراخ کردن گوش

پیرسینگ گوش محبوب‌ترین شکل اصلاح بدن است و هزاران سال است که وجود داشته است. مدل‌های مختلف گوشواره در طول زمان از حلقه‌های غول‌پیکر و کریستال‌های درخشان گرفته تا گوش‌های کشیده یا کشیده شده است.

گوش‌ها، لب، ناف‌، ابرو و پیرسینگ به خصوص در بین نوجوانان و جوانان بسیار محبوب است. اما پیرسینگ می‌تواند عوارضی ایجاد کند. درک اینکه چگونه برخی اقدامات احتیاطی ایمنی، قرار دادن پیرسینگ شما و میزان مراقبت شما از آن می‌تواند بر خطر عفونت و بهبود مناسب تأثیر بگذارد.

اولین شواهد سوراخ کردن گوش به بیش از 5000 سال به اوتزی مرد یخی، مومیایی یافت شده در کوه‌های آلپ باز می‌گردد. باستان شناسان از آن زمان تاکنون سوراخ‌هایی را روی مومیایی‌ها و بقایای تمام دوران‌ها پیدا کرده‌اند. حتی در عهد عتیق به گوشواره اشاره شده است.

راهنمایی پیرسینگ گوش

انجام یک پیرسینگ جدید گوش همیشه هیجان انگیز است. در این مقاله می‌توانید اطلاعات بیشتری در مورد تمام موارد مربوط به پیرسینگ بیابید.

اگر سؤالی در مورد سوراخ کردن گوش دارید، برای اطلاعات بیشتر در مورد میزان درد یا مدت زمان لازم برای بهبود سوراخ کردن گوش جدید، ادامه مطلب را بخوانید.

چه قسمتی از گوش شما را می‌توان سوراخ کرد؟

تقریباً هر قسمتی از بدن را می‌توان به هر طریقی سوراخ کرد و همین امر در مورد گوش نیز صدق می‌کند.

دو نوع مختلف سوراخ کردن گوش وجود دارد. سوراخ کردن لاله گوش یا غضروف گوش.

غضروف گوش از فیبرهای الاستین و کلاژن ساخته شده است، بنابراین هم کشسان است و هم به گوش شکل می‌دهد. لاله گوش غضروف ندارد و از بافت همبند نرم ساخته شده است.

تفاوت زیادی بین دو قسمت گوش از نظر نوع جواهرات و مدت زمان بهبودی و مراقبت‌های بعدی مورد نیاز وجود دارد.

مراقبت از گوش سوراخ شده

اگر چه پیرسینگ گوش شایع‌تر است و می‌تواند خطرات کمتری نسبت به سایر سوراخ‌های بدن داشته باشد، اما اگر به طور ایمن انجام نشود، می‌تواند عوارضی ایجاد کند.

برای جلوگیری از عوارضی مانند عفونت یا سوراخ‌هایی که کوچک یا بسته می‌شوند، متخصصان پوست توصیه می‌کنند همه افرادی که گوش‌های تازه سوراخ شده دارند، این مراحل را دنبال کنند.

• گوشواره را به مدت شش هفته یا بیشتر حتی در شب، در گوش خود بگذارید. برداشتن زودهنگام گوشواره‌های استارتر ممکن است باعث بسته شدن سوراخ‌ها شود.
• همیشه قبل از دست زدن به گوش‌های تازه سوراخ شده دست‌های خود را بشویید. این به جلوگیری از عفونت کمک می‌کند.
• حداقل یک بار در روز به آرامی سوراخ‌های خود را با آب و صابون ملایم و بدون عطر بشویید. این نیز به جلوگیری از عفونت کمک می‌کند.
• پس از شستن پیرسینگ‌ها، آن‌ها را کاملاً بشویید. می‌خواهید صابون را کاملاً بشویید. حتما از وارد شدن آب به گوش خود جلوگیری کنید.

مراقب گوش‌های خود باشید. اگر گوش زخم، قرمز یا پف کرده باشد، یا از سوراخی مایع زردی بیرون بیاید، ممکن است عفونت داشته باشید. اگر هر یک از این موارد به سرعت از بین نرفت، به یک متخصص پوست مراجعه کنید.

خطرات پیرسینگ گوش

پیرسینگ ایجاد روزنه‌ای در قسمتی از بدن برای قرار دادن جواهرات است. به ندرت با یک عامل بی حس کننده (بی حس کننده) انجام می‌شود.

هر نوع پیرسینگ خطر عوارضی دارد، از جمله:

• عکس العمل‌های آلرژیتیک

برخی از جواهرات سوراخ کننده (به ویژه قطعات ساخته شده از نیکل) می‌توانند باعث واکنش‌های آلرژیک شوند.

• عوارض دهان

جواهراتی که در سوراخ کردن زبان استفاده می‌شود، می‌تواند دندان‌های شما را بشکند و به لثه‌های شما آسیب برساند. تورم زبان بعد از سوراخ کردن جدید می‌تواند در جویدن و بلع و گاهی اوقات تنفس اختلال ایجاد کند.

• عفونت‌های پوستی

این ممکن است باعث قرمزی، درد، تورم یا ترشحات چرک مانند بعد از سوراخ شود.

سایر مشکلات پوستی پیرسینگ می‌تواند منجر به زخم‌ها و نواحی برجسته ناشی از رشد بیش از حد بافت اسکار (کلوئید) شود.

• بیماری‌های منتقله از طریق خون

اگر وسایل مورد استفاده برای انجام پیرسینگ آلوده به خون آلوده باشد، می‌توانید به بیماری‌های مختلف منتقله از خون از جمله هپاتیت B، هپاتیت C، کزاز و HIV مبتلا شوید.

• پارگی یا ضربه

جواهرات ممکن است به طور تصادفی گیر کرده و پاره شوند و به طور بالقوه نیاز به بخیه یا تعمیر دیگر داشته باشند.

در صورت بروز واکنش آلرژیک، عفونت یا سایر مشکلات پوستی در نزدیکی سوراخ کردن، ممکن است به دارو یا درمان دیگری نیاز داشته باشید.

پیرسینگ باید با سوزن سوراخ کننده مخصوص انجام شود.