تنگی مجرای ادرار و مه‌آ تیتیس

تنگی مجرای ادرار

تنگی مجرای ادرار وضعیتی است که در آن مجرای ادرار (لوله‌ای که ادرار را از مثانه به خارج از بدن هدایت می‌کند) به دلایلی مانند التهاب، عفونت، آسیب‌دیدگی یا جراحی باریک می‌شود. این باریک شدن می‌تواند باعث کاهش جریان ادرار یا حتی مسدود شدن کامل آن شود. علائم تنگی مجرای ادرار شامل درد هنگام ادرار، احساس تخلیه ناقص مثانه، تکرر ادرار و نشت ادرار است. این عارضه می‌تواند در هر فردی رخ دهد اما در مردان شایع‌تر است.

دلایل تنگی مجرای ادرار شامل عفونت‌های مکرر، وارد آمدن آسیب به مجرا (مانند تصادفات یا وارد شدن ابزار پزشکی به مجرا)، یا حتی التهاب‌های ناشی از بیماری‌های خودایمنی است. درمان این وضعیت ممکن است شامل استفاده از دارو، کشیدن (گشاد کردن) مجرای ادرار یا جراحی باشد.

مه آتیتیس

مه‌آ تیتیس یا التهاب سر مجرای ادرار (meatus) به معنای التهاب دهانه خارجی مجرای ادرار است. این التهاب می‌تواند ناشی از عفونت‌های باکتریایی یا ویروسی، تحریکات شیمیایی (مثلاً از طریق استفاده از مواد شوینده یا صابون‌های قوی)، ضربه‌های فیزیکی یا واکنش‌های آلرژیک باشد. مه‌آ تیتیس معمولاً باعث درد، خارش، قرمزی، و گاهی اوقات ترشحات از مجرای ادرار می‌شود.

در مردان و پسران، این التهاب ممکن است به دلیل رعایت نکردن بهداشت یا به‌ندرت پس از انجام جراحی‌هایی مانند ختنه رخ دهد. درمان مه‌آ تیتیس بستگی به علت آن دارد و می‌تواند شامل آنتی‌بیوتیک‌ها، داروهای ضدالتهاب یا حتی تغییرات در عادات بهداشتی باشد.

جهت دریافت نوبت با شماره زیر تماس بگیرید.

02188213218

علل بروز تنگی مجرای ادرار

1. عفونت‌های مکرر مجاری ادراری (UTIs): عفونت‌های باکتریایی در مجاری ادراری می‌توانند باعث التهاب و زخم در بافت مجرا شوند که به مرور زمان موجب تنگی مجرا می‌شود.
2. آسیب‌های فیزیکی: ضربه‌های مستقیم به ناحیه تناسلی یا لگن، مانند آسیب‌های ناشی از تصادف، جراحی‌های مجاری ادراری یا قرار دادن کاتتر، می‌توانند باعث تنگ شدن مجرا شوند.
3. جراحی‌های مجاری ادراری: برخی از عمل‌های جراحی مانند پروستاتکتومی یا جراحی‌های ترمیمی مجرا ممکن است منجر به ایجاد بافت اسکار و تنگی مجرا شوند.
4. قرار دادن ابزار پزشکی در مجرا: استفاده مکرر از کاتترها یا ابزارهای دیگر برای درمان بیماری‌ها می‌تواند باعث آسیب به مجرا و در نتیجه تنگی آن شود.
5. عفونت‌های مقاربتی (STIs): برخی از بیماری‌های مقاربتی مانند سوزاک (گنوره) و کلامیدیا می‌توانند موجب التهاب و در نهایت تنگ شدن مجرا شوند.
6. التهاب مزمن: برخی بیماری‌های خودایمنی یا شرایط التهابی مزمن مانند بیماری‌های التهابی مثانه یا پروستات می‌توانند مجرای ادرار را تحت تأثیر قرار داده و باعث تنگی آن شوند.

علل بروز مه‌آ تیتیس

1. عفونت‌ها: عفونت‌های باکتریایی یا ویروسی مانند سوزاک، کلامیدیا یا عفونت‌های قارچی می‌توانند باعث التهاب دهانه مجرای ادرار و بروز مه‌آ تیتیس شوند.
2. تحریکات شیمیایی: استفاده از صابون‌ها یا مواد شوینده قوی، محصولات بهداشتی، یا داروهای موضعی ممکن است باعث تحریک و التهاب دهانه مجرای ادرار شود.
3. آسیب‌های فیزیکی: مالش یا ضربه به ناحیه تناسلی، استفاده نادرست از کاتتر، یا انجام اقدامات پزشکی که مجرای ادرار را تحریک می‌کنند، ممکن است به مه‌آ تیتیس منجر شوند.
4. واکنش‌های آلرژیک: برخی افراد ممکن است به مواد موجود در لباس زیر، محصولات بهداشتی یا حتی داروهای موضعی حساسیت داشته باشند که منجر به التهاب دهانه مجرا می‌شود.
5. ختنه یا جراحی‌های دیگر: در برخی موارد، جراحی‌هایی مانند ختنه ممکن است باعث بروز التهاب موقتی در دهانه مجرای ادرار شوند، که به مه‌آ تیتیس منجر می‌شود.
6. بیماری‌های پوستی: برخی از بیماری‌های پوستی مانند پسوریازیس یا درماتیت می‌توانند باعث التهاب مجرای ادرار و دهانه آن شوند.

علائم تنگی مجرای ادرار

1. مشکل در ادرار کردن: یکی از رایج‌ترین علائم تنگی مجرای ادرار، دشواری در ادرار کردن است. ممکن است فرد نیاز به زور زدن برای ادرار کردن داشته باشد یا جریان ادرار بسیار ضعیف باشد.
2. کاهش شدت جریان ادرار: جریان ادرار ممکن است به‌طور چشمگیری ضعیف شود و فرد نتواند ادرار را به‌طور کامل تخلیه کند.
3. ادرار قطره‌ای: به جای یک جریان مداوم، ادرار به صورت قطره‌ای یا ناپیوسته خارج می‌شود.
4. احساس نیاز مکرر به ادرار کردن: فرد ممکن است احساس کند که به‌طور مداوم نیاز به ادرار کردن دارد اما در هر بار فقط مقدار کمی ادرار دفع می‌شود.
5. درد هنگام ادرار: ممکن است درد یا سوزش در هنگام ادرار کردن احساس شود.
6. عفونت‌های مکرر ادراری: به دلیل ناتوانی در تخلیه کامل مثانه، افراد مبتلا به تنگی مجرای ادرار مستعد عفونت‌های مکرر مجاری ادراری هستند.
7. وجود خون در ادرار یا منی: در برخی موارد، ممکن است خون در ادرار یا منی مشاهده شود.
8. احتباس ادراری: در موارد شدید، تنگی مجرا ممکن است باعث انسداد کامل جریان ادرار و ایجاد احتباس ادراری شود که به اورژانس پزشکی نیاز دارد.

علائم مه‌آ تیتیس:

1. درد و سوزش هنگام ادرار: التهاب دهانه مجرای ادرار باعث می‌شود که فرد هنگام ادرار کردن احساس درد یا سوزش داشته باشد.
2. قرمزی و تورم دهانه مجرا: دهانه مجرای ادرار ممکن است قرمز و متورم به نظر برسد که نشانه‌ای از التهاب است.
3. خروج ترشحات: ممکن است از دهانه مجرای ادرار ترشحات غیرطبیعی، معمولاً سفید یا زرد رنگ، مشاهده شود که نشان‌دهنده عفونت است.
4. تکرر ادرار: فرد ممکن است به‌طور مکرر احساس نیاز به ادرار کردن داشته باشد، حتی اگر مقدار ادرار کم باشد.
5. حساسیت در ناحیه تناسلی: دهانه مجرای ادرار ممکن است حساس‌تر از حالت عادی باشد و لمس آن باعث درد یا ناراحتی شود.
6. مشکل در آغاز ادرار: ممکن است فرد با مشکل در شروع جریان ادرار مواجه شود یا زمان طولانی‌تری برای آغاز ادرار لازم باشد.
7. خون در ادرار: در برخی موارد، به دلیل التهاب شدید، ممکن است خون در ادرار مشاهده شود.

مه‌آ تیتیس در مردان و زنان ممکن است به دلایل مختلف ایجاد شود و علائم مشابهی داشته باشد، اما شایع‌تر در مردان است.

درمان تنگی مجرای ادرار

1. دیلاتاسیون (گشاد کردن مجرا): این روش شامل وارد کردن کاتتر یا ابزاری نازک به داخل مجرای ادرار است تا محل تنگی را گشاد کند. این روش ممکن است چندین بار نیاز به تکرار داشته باشد و گاهی نتایج موقتی ارائه می‌دهد.
2. اورتروتومی داخلی (Internal Urethrotomy): در این روش، از یک ابزار خاص که به داخل مجرای ادرار وارد می‌شود، برای بریدن محل تنگی استفاده می‌شود. این یک روش جراحی کم‌تهاجمی است که معمولاً تحت بیهوشی موضعی یا عمومی انجام می‌شود.
3. استنت‌گذاری: در مواردی که تنگی مجرا شدید است، ممکن است یک استنت (لوله کوچک) در محل تنگی قرار داده شود تا مجرا باز نگه داشته شود.
4. جراحی باز (اورتروپلاستی): در مواردی که تنگی مجرا بسیار پیچیده و گسترده است، جراحی باز برای بازسازی مجرا و رفع تنگی استفاده می‌شود. این روش درمانی معمولاً برای موارد شدید و پیچیده توصیه می‌شود.
5. کاتتریزاسیون مداوم: در برخی موارد، پزشک ممکن است به بیمار توصیه کند که از کاتتر موقت یا دائمی برای تخلیه ادرار استفاده کند تا از بروز مجدد تنگی جلوگیری شود.
6. دارو درمانی: در مواردی که التهاب یا عفونت باعث تنگی شده باشد، داروهای ضدالتهاب و آنتی‌بیوتیک‌ها ممکن است تجویز شوند تا عفونت یا التهاب کنترل شود.

درمان مه‌آ تیتیس

1. آنتی‌بیوتیک‌ها: اگر علت مه‌آ تیتیس عفونت باکتریایی باشد، پزشک آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی یا موضعی را تجویز می‌کند. مدت و نوع درمان به شدت عفونت و نوع باکتری بستگی دارد.
2. ضد التهابی‌ها: در مواردی که التهاب شدید است، داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) ممکن است برای کاهش التهاب و درد تجویز شوند.
3. آنتی‌هیستامین‌ها: در صورتی که مه‌آ تیتیس ناشی از واکنش آلرژیک باشد، داروهای آنتی‌هیستامین ممکن است به کاهش علائم کمک کنند.
4. مراقبت‌های بهداشتی: رعایت بهداشت فردی و شستشوی مناسب ناحیه تناسلی می‌تواند به پیشگیری از عفونت‌های جدید کمک کند. استفاده از صابون‌های ملایم و اجتناب از مواد تحریک‌کننده می‌تواند موثر باشد.
5. اجتناب از تحریکات فیزیکی: توصیه می‌شود که از پوشیدن لباس‌های تنگ یا استفاده از مواد تحریک‌کننده مانند ژل‌های خاص جلوگیری شود.
6. استفاده از کرم‌ها و پمادهای موضعی: پزشک ممکن است پمادهای ضد التهاب موضعی یا کرم‌های مخصوص برای تسکین درد و التهاب در دهانه مجرای ادرار تجویز کند.
7. درمان عفونت‌های جنسی (STI): اگر مه‌آ تیتیس ناشی از عفونت جنسی باشد، درمان عفونت با آنتی‌بیوتیک‌های مناسب انجام می‌شود و شریک جنسی نیز ممکن است نیاز به درمان داشته باشد.

پیگیری و مراقبت

هم در تنگی مجرای ادرار و هم در مه‌آ تیتیس، پیگیری دقیق و مشاوره با پزشک اورولوژیست ضروری است. پس از درمان اولیه، بیماران باید به‌طور منظم معاینه شوند تا از بهبودی کامل و جلوگیری از بازگشت مشکل اطمینان حاصل کنند.