هیپوسپادیاس (Hypospadias) نوعی اختلال مادرزادی آلت تناسلی مرد است که در آن پیشابراه در وضعیت طبیعی خود بر روی کلاهک قرار ندارد و در نزدیکی سطح شکمی (زیر سطح) کلاهک یا بدنه آلت تناسلی واقع شده است. این امر معمولاً با انحنای آلت تناسلی (انحنای آلت یا کوردی[1]) و یک آلت تناسلی کلاه دار همراه است ، اگرچه پسران با هیپوسپادیاس (Hypospadias) خفیف یا دیستال ممکن است پیش پوست طبیعی داشته و بدون کوردی باشند. هیپوسپادیاس یک اختلال شایع است که تقریباً از هر 300 پسر دی یک نفر رخ می دهد. اگرچه اکثر این موارد موارد به جای در نظر گرفته شدن به عنوان یک جز سندرومیک، یافته های جداگانه ای هستند، اما خطر وجود این مشکل در پسران دارای خویشاوندان درجه یک مبتلا به هیپوسپادیاس، 13 برابر بیشتر است. اگر یک نوزاد مبتلا به هیپوسپادیاس دارای بیضه های یک طرفه یا دو طرفه نزول نکرده نیز باشد ، باید آن را به عنوان یک اختلال رشد جنسی در نظر گرفت. در این شرایط باید یک کاریوتایپ تهیه شود و کودک برای ارزیابی بیشتر به متخصص غدد درون ریز ارجاع شود. در معاینه بدنی ، اکثر پسران مبتلا به هیپوسپادیاس یک پیش پوست کلاه دار پسین دارند که پوست ختنه گاه در بدنه شکمی وجود ندارد. اگرچه به نظر می رسد که در محل ارتوتوپیک طبیعی و در کلاهک آلت تناسلی ، یکگودال یا تورفتگی وجود دارد ، اما مجرای ادراری همیشه نزدیک ترین دهانه تجسم یافته است. اگر در کودک هیپوسپادیاس تشخیص داده شده وجود دارد، ختنه نباید صورت پذیرد. با این حال ، اگر پیش پوست طبیعی باشد و به طور تصادفی هنگام ختنه ، نوع خفیف هیپوسپادیاس یافت شود ، ختنه باید طبق برنامه ریزی انجام شود.برای ترمیم چنین مواردی نیازی به پیش پوست نیست .
اطلاعاتی درباره واکسن گارداسیل را از لینک آن ببینید.
از اهداف ترمیم هیپوسپادیاس به سه مورد می توان اشاره کرد: کوردی صحیح با انحراف مناسب برای امکان عملکرد طبیعی جنسی ، مجرای ادرار (میتوس) را به موقعیت ارتوتوپیک یا نزدیک ارتوتوپیک برسانید تا تخلیه عمودی ایجاد شود و نتیجه زیبایی رضایت بخشی بدست آید. در صورت تحقق این اهداف، فنوتیپ های خفیف هیپوسپادیاس ممکن است نیازی به اصلاح توسط جراحی نداشته باشند. در صورت تحقق این اهداف ، فنوتیپ های خفیف هیپوسپادیاس ممکن است نیازی به اصلاح جراحی نداشته باشند.
برای اکثر بیماران مبتلا به هیپوسپادیاس ، عمل جراحی اصلاحی به صورت ایده آل قبل از 18 ماهگی انجام می شود. تکنیک های جراحی متعددی برای ترمیم هیپوسپادیاس گزارش شده است و روش خاص مورد استفاده به شدت هیپوسپادیاس ، یافته های مرتبط دستگاه تناسلی (به عنوان مثال ، کوردی، ، جابجایی پینوسکروتال) و ترجیح جراح بستگی دارد. به طور کلی ، اشکال شدیدتر هیپوسپادیاس به احتمال زیاد با عمل چند مرحله ای درمان می شود و خطر عوارض بعد از عمل در آن بیشتر است.
عوارض بعد از ترمیم هیپوسپادیاس شامل فیستول مجرای ادرار، از بین بردن کلاهک آلت تناسلی ، تنگی گوشت مجرای ادرار، دیورتیکول مجرای ادرار و کوردی مکرر می باشد. از بین این موارد، فیستول مجاری ادرار، شایع ترین است. اگرچه برخی از فیستول ها بزرگ و به راحتی قابل مشاهده هستند، ممکن است سایر موارد تا زمانی که کودک در حین آموزش توالت شروع به ایستادن کند، کشف نشوند. بیمار یا والدین وی ممکن است گزارش کنند که ادرار بیشتر از سمت مجرای ارتوتوپیک خارج می شود اما جریان ثانویه ای از ادرار در زیر آلت تناسلی وجود دارد. بیماران مبتلا به هیپوسپادیاس پروگزیمال (شافت پروگزیمال ، پینوسکروتال یا پرینیل) بالاترین میزان عوارض بعد از عمل را دارند ، که تقریباً 50٪ آنها به صورت عوارض بلند مدت و با نیاز به پیگیریهای بلند مدت گزارش شده است. در مقابل، بیشترین ترمیم های هیپوسپادیاس دیستال با میزان عارضه کمتر از 10٪ همراه است. اگرچه بیشتر عوارض (80٪) در اولین سال پس از جراحی آشکار می شوند ، اما ممکن است موارد دیگر تا سالها بعد قابل مشاهده نباشند. اگر کودکی که قبلاً تحت عمل جراحی هایپوسپادیاس قرار گرفته است ، مشخص شود یا مشکوک به فیستول مجرای ادرار باشد، یا عارضه دیگر، او باید به متخصص ارولوژی اطفال ارجاع داده شود.
نتایج عملکردی و ظاهری بلند مدت پس از ترمیم هیپوسپادیاس در یک مقاله مروری منتشر شده در سال 2011 مورد بررسی قرار گرفت. با مقایسه این مورد با موارد کنترل شده، برای مردان با سابقه ترمیم هیپوسپادیاس احتمال بیشتری وجود دارد که علائم ادراری (پاشش ، جریان انحرافی) ، انزال ضعیف (بیماران با هیپوسپادیای شدید) و میزان جریان ادرار کمتر را گزارش کنند. اگرچه فراوانی مقاربت برای بیماران مبتلا به هیپوسپادیاس تفاوتی نداشت، این بیماران از عملکرد جنسی خود کمتر راضی بودند (81٪ در مقابل 93٪ از گروه کنترل) و از ظاهر آلت تناسلی رضایت کمتری داشتند (46٪ بیماران پس از ترمیم هیپوسپادیاس پروگزیمال ، 71٪ بیماران بعد از ترمیم هایپوسپادیاس دیستال ، و 96٪ گروه کنترل). با این حال ، چندین روش که حداقل 20 سال پیش برای این بیماران مبتلا به هیپوسپادیا استفاده شده است، دیگر استفاده گسترده ای ندارند. داده های طولانی مدت برای تکنیک های معمول مجاری ادرار (پلاستیک برشخورده لوله گذاری شده[1]، یا “TIP” ) هنوز در دسترس نیستند و برای تعیین نتایج در بزرگسالی به مطالعات بیشتری نیاز است.
گاهی اوقات ، شرایطی که معمولاً با هیپوسپادیاس همراه است ممکن است به عنوان یافته های جداگانه (به عنوان مثال ، کوردی ، پیش پوست با کلاه[2] ، جابجایی پانوسکروتوم (PST)) ایجاد شود . علاوه بر این ، اگرچه به نظر می رسد که مجرای ادرار در حالت عادی در کلاهک آلت تناسلی قرار دارد ، ممکن است مجرای ادرار نازک باشد و با پوست آلت تناسلی جوش بخورد. در صورت وجود این حالت در مجرای ادرار ممکن است برای اصلاح نیاز به عمل اصلاحی و ترمیمی هیپوسپادیاس داشته باشد. در این شرایط، ختنه نوزادان نباید انجام شود زیرا خطر ایجاد فیستول مجرای ادرار وجود دارد و کودک باید برای مراقبت های جراحی به یک متخصص ارولوژی اطفال ارجاع شود.
[1] tubularized incised plate
[2] hooded foreskin
برای اطلاعات بیشتر، نوبت دهی و آدرس و با شماره زیر تماس بگیرید.
3 دیدگاه ها
آقای دکتر راجب تمامی بیماری های که ممکنه پسر نوزاد داشته باشد را می دانند و می دانند که چگونه و چطور درمانش کند
آقای دکتر یدونه است مثلی ندارند
دست آقای دکتر درد نکنه که انقدر برای اطلاع رسانی زحمت می کشند
چقدر خوبه که آقای دکتر در رابطه با تمامی بیماری نوزادان و کودکان آگاه است
با سپاس فراوان از آقای دکتر